Η Τουρκία, για να πραγματοποιήσει τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς, δεν αρκέστηκε στο βίαιο εδαφικό διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων, αλλά διέπραξε ένα αποτρόπαιο έγκλημα πολέμου, τον εποικισμό των κατεχομένων, με αποτέλεσμα οι έποικοι να αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου. Με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες, από τις 330.000 που κατέχουν σήμερα «υπηκοότητα» του ψευδοκράτους οι 230.000 είναι έποικοι. Με αυτή την αλλαγή των δημογραφικών δεδομένων στην κατεχόμενη Κύπρο, που έχει μετατρέψει Τουρκοκυπρίους σε μειονότητα, οποιαδήποτε μελλοντική λύση «διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας» θα είναι αμφίβολής βιωσιμότητας. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν «επανενώνεται» με τους γηγενείς Τουρκοκυπρίους, αλλά «ενώνεται» με τους εποίκους. Δηλαδή, στην ουσία, με την ίδια την Τουρκία. Ο αριθμός των εποίκων θα αυξηθεί, για να αποτελούν την πλειοψηφία στο νησί, ώστε τούτο να αποτελέσει το εφαλτήριο για την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου. Μακροπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, είναι η προσάρτηση όλης της Κύπρου, όπως έπραξε και το 1939 με την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας. Θεωρεί ότι η Κύπρος «βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου», όπως ωμά και απερίφραστα αναφέρει στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος», στη σελίδα 279, ο σημερινός Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου.
Η νομική πτυχή του θέματος των εποίκων είναι ξεκάθαρη. Συνοπτικά, αναφέρω ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης του 1949, απαγορεύεται απόλυτα ο εποικισμός κατεχομένων εδαφών. Παράβαση της απαγόρευσης αυτής χαρακτηρίζεται από την ίδια Συνθήκη ως «έγκλημα πολέμου». Η Συνθήκη θεωρείται ότι στο θέμα του εποικισμού επαναλάμβανε αναγκαστικό κανόνα Διεθνούς Δικαίου, που απαιτεί σεβασμό των προνοιών της «κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις».
Με το ίδιο πνεύμα προσέγγισε το θέμα του εποικισμού και η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εγκρίνοντας την Έκθεση προόδου του 2014 για την Τουρκία, της Ολλανδής Ευρωβουλευτή Κάτι Πίρι, αποδέχτηκε τροπολογία η οποία «καταδικάζει την πολιτική εποικισμού της Τουρκίας και καλεί την Τουρκία να απόσχει από την περαιτέρω εγκατάσταση Τούρκων πολιτών στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, η οποία αντιβαίνει στη Σύμβαση της Γενεύης και στις αρχές του διεθνούς δικαίου και ζητεί από την Τουρκία να θέσει τέλος σε κάθε είδους ενέργεια, που μεταβάλλει τη δημογραφική ισορροπία του νησιού και, ως εκ τούτου, συνιστά εμπόδιο σε μια μελλοντική λύση». Σε προηγούμενα χρόνια είχαμε παρόμοιου περιεχομένου Εκθέσεις όπως τις Εκθέσεις Κουκό, Λάακσο, Πόος. Όπως τονίζεται στην Έκθεση του Φινλανδού εισηγητή Γιάακο Λάακσο, η Τουρκία «με την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα δημιουργεί πραγματική απειλή, διότι, μακροπρόθεσμα η σημαντική αύξηση του τουρκόφωνου πληθυσμού ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για αμετροεπείς αξιώσεις από την τουρκική πλευρά, σχετικά με εδαφικές αναπροσαρμογές και πολιτικές εξουσίες στην τελική λύση του Κυπριακού».
Σήμερα, βρίσκεται μπροστά μας αυτή η «πραγματική απειλή» κι εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Όλα τα πιο πάνω ισχυρά νομικά αλλά και πολιτικά όπλα δεν τα αξιοποιήσαμε. Στις συζητήσεις δεχτήκαμε, επί των ημερών Χριστόφια, να ενταχθεί το θέμα αυτού του εγκλήματος, που διαπράχθηκε σε βάρος ολόκληρου του κυπριακού λαού, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, στο κεφάλαιο της «μετανάστευσης, ιθαγένειας, αλλοδαπών και ασύλου». Με τη μορφή που πήρε η συζήτηση του θέματος του εποικισμού-από έγκλημα πολέμου σε «θέμα μετανάστευσης»- αναπόφευκτα θα υπεισέλθει στις συζητήσεις και η ανθρωπιστική διάσταση του θέματος της παραμονής των εποίκων. Όσοι μελετούν τα διεθνή δρώμενα γνωρίζουν την εξέλιξη που έχει λάβει το λεγόμενο «ανθρωπιστικό δίκαιο» τα τελευταία χρόνια. Θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να γίνει κατορθωτή η εκδίωξη κάποιου από τη χώρα που γεννήθηκε, επειδή ο πατέρας του ή ο πάππος του ήταν έποικος. Βέβαια, για την Τουρκία το θέμα της παραμονής των εποίκων κάθε άλλο παρά ανθρωπιστικό είναι. Όπως τονίστηκε στην αρχή του άρθρου, οι έποικοι ήλθαν για να προαγάγουν τους τουρκικούς επεκτατικούς σχεδιασμούς. Γι’ αυτό, μόνο τους αφελείς και τους αδαείς ξένισε η κατηγορηματική δήλωση του Ακιντζί ότι οι έποικοι θα παραμείνουν γιατί είναι πολίτες της «Τ.Δ.Β.Κ.». Η δήλωση ήταν επανάληψη μιας παλιάς δήλωσης του Έρογλου ότι δεν τίθεται θέμα εποίκων, γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε «δυσμενή διάκριση σε βάρος μερίδας των πολιτών» του ψευδοκράτους του.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, μαζί με τον Νίκο Αναστασιάδη που τον διαδέχθηκε, άφησαν να μετατραπεί το θέμα του εποικισμού από διεθνές έγκλημα σε «θέμα μετανάστευσης». Έτσι που το έγκλημα, ουσιαστικά, να έχει παραγραφεί.
(Φιλελεύθερος, 20.12.2015)