«Οι δολοφόνοι δεν εκφράζουν καμιά θρησκεία και καμιά πίστη δεν διδάσκει τους ανθρώπους να σφαγιάζουν αθώους. Κανείς δίκαιος Θεός θα έδειχνε ανοχή γι΄ αυτό που έκαναν χθες ή για ό, τι κάνουν καθημερινά». Οι δηλώσεις αυτές έγιναν από τον Πρόεδρο Μπαράκ  Ομπάμα την επομένη του ειδεχθούς αποκεφαλισμού του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζον Φόλεϊ από τους Τζιχανιστές. Μια προσεκτική μελέτη του θέματος δεν επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Η άσκηση βίας και η θανάτωση αθώων ανθρώπων, επειδή είναι αλλοεθνείς,  αλλόθρησκοι ή, ακόμη, ετερόδοξοι «αιρετικοί»,  στο όνομα κάποιου Θεού, που συνιστά το φαινόμενο  του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, γίνεται κατ’ επίκληση κάποιου «ιερού βιβλίου».  Έτσι οι φονταμενταλιστές πιστεύουν ότι κατέχουν την «απόλυτη αλήθεια».

Για τον «Ιερό Πόλεμο» (Τζιχάντ) του Ισλάμ, γίνεται εκτενής αναφορά στο Κοράνιο. Στο Κοράνιο ο Θεός προβάλλει ως ο Κύριος του Πολέμου: «Δεν είστε εσείς που τους σκοτώσατε, αλλά ο Θεός τους σκότωσε». Σύμφωνα με το Κοράνι, η εντολή στους πιστούς για Τζιχάντ μπορεί να συνοψιστεί ως ακολούθως: «Να πολεμάτε εναντίον των εχθρών που εμποδίζουν την εξάπλωση της θρησκείας σας, αλλά ποτέ να μην επιτεθείτε εσείς πρώτοι, γιατί ο Αλλάχ μισεί εκείνους που επιτίθενται....Να πολεμάτε τους εχθρούς σας μέχρις ότου επικρατήσει η θεϊκή πίστη και λατρεία και δεν υπάρχει πια ο δαίμονας του πειρασμού. Όσοι από μόνοι τους σταματήσουν να λατρεύουν τα είδωλα θα πρέπει να μην καταδιώκονται πλέον από σας....». «Να σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες όπου και αν τους βρίσκετε» «Όταν συναντήσετε τους απίστους, σκοτώστε τους όλους και σφίξτε τα λουριά των αιχμαλώτων που θα συλλάβετε». «Πολεμήστε τους μέχρις ότου να μην υπάρχει  πειρασμός και να είναι η θρησκεία του Αλλάχ η μοναδική....». Ο Μωάμεθ υπολογίζει μάλιστα στην πολεμική υποστήριξη των αγγέλων. Η διεξαγωγή πολέμου στο όνομα του Θεού δεν αποτελεί μονοπώλιο καμιάς θρησκείας, κανενός πολιτισμού. Τις σχέσεις βίας και θρησκείας δεν τις βρίσκουμε μόνο στο Κοράνιο, αλλά και στη Βίβλο των Εβραίων, την Παλαιά Διαθήκη. Γράφτηκαν δεκάδες βιβλία που αποκαλύπτουν ότι και ο ιουδαϊσμός  προτρέπει σε πράξεις βίας τους πιστούς του. Στην Παλαιά Διαθήκη ανευρίσκεται σε αρκετά κείμενα η ιδέα ότι οι πόλεμοι του λαού του Ισραήλ ήταν πόλεμοι του Θεού. Ο βασιλεύς διεξάγει τους πολέμους του Κυρίου (Α΄ Βασ. 8,20). Ο Κύριος πολεμά για τον Ισραήλ (Ιησ. 10, 14). Ο Κύριος οδηγεί τους πολέμους του Ισραήλ. Προηγείται του Δαβίδ για να πατάξει τα στρατεύματα των Φιλισταίων (Α΄ Παρ. 14,15).

Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται σαφής προτροπή σε σφαγές και λιθοβολισμούς για να διαφυλαχθεί  ο λόγος του Θεού: «Εάν ο αδελφός σου, ο υιός της μητρός σου, ή ο υιός σου ή η γυνή του κόλπου σου ή ο φίλος σου όστις είναι ως ψυχή σου, σε παρακινήσει κρυφίως, λέγων “Ας υπάγωμεν και ας λατρεύσωμεν άλλους Θεούς” (…) δεν θέλεις συγκατανεύσεις εις αυτόν, ουδέ θέλεις δώσει ακρόασιν εις αυτόν (…) ουδέ θέλεις σπαλχνισθή, ουδέ θέλεις κρύψει αυτόν· αλλά θέλεις θανατώσει αυτόν· η χειρ σου θέλει είσθαι πρώτη επ’ αυτόν διά να θανατώσεις αυτόν, και η χειρ παντός του λαού έπειτα. Και θέλεις λιθοβολήσει αυτόν με λίθους, ώστε να αποθάνη. (…) Εάν ακούσης εις τινά των πόλεών σου, τας οποίας Κύριος ο Θεός σου δίδει εις εσέ διά να κατοικείς εκεί, να λέγωσιν (…) “Ας υπάγωμεν να λατρεύσωμεν άλλους Θεούς” (…) εξάπαντος θέλεις πατάξει τους κατοίκους της πόλεως εκείνης εν στόματι μαχαίρας, εξολοθρεύων αυτήν και πάντας τους εν αυτή, και τα κτήνη αυτής, εν στόματι μαχαίρας» (Δευτερονόμιον 13:6–15. μτφ. Νεόφυτου Βάμβα). Σε αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη, τα διδάγματα του Ιησού ήταν για αγάπη και ειρήνη. Με βάση τη διδασκαλία του Ιησού, ο πόλεμος δεν είναι ανεκτός. Διακηρύσσεται η ειρήνη. Στην «Επί του  Όρους Ομιλία» του ο Ιησούς μίλησε με ένα μοναδικό τρόπο για την ειρήνη και τη συμφιλίωση ανάμεσα στους ανθρώπους. Καλεί τους μαθητές του να υπερνικήσουν το νόμο της αντεκδίκησης και να αγαπήσουν ακόμη και τον εχθρό τους: «Ηκούσατε ότι ερρέθη: οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ δε λέγω υμίν αντιστήναι τω πονηρώ. Αλλ’ όστις σε ραπίζει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην.... Ηκούσατε ότι ερρέθη: αγαπήσεις την πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και προσεύχεσθε υπέρ των διωκόντων υμάς.... Εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; Ουχί και οι τελλώναι το αυτό ποιούσιν;» Αυτά είναι τα όσα δίδαξε ο Ιησούς. Άλλο, βέβαια,  είναι το θέμα αν το μεγαλειώδες αυτό μήνυμα του Ιησού βρήκε αποδέκτες.

Η ηγεσία της Χριστιανικής Εκκλησίας συχνά έπραξε ακριβώς τα αντίθετα.  ­ Κατάτρεξε ανελέητα όσους ήταν (ή θεωρούσε εκείνη πως ήταν) εχθροί της.  Εν ονόματι του Χριστού διέπραξε γενοκτονίες και τα αποτρόπαια εγκλήματα της «Ιεράς Εξετάσεως». Διενήργησε Σταυροφορίες κατά τις οποίες έκαψε, έσφαξε, κατάστρεψε μυριάδες ανθρώπους.  Στην πρώτη σταυροφορία, μόλις οι σταυροφόροι μπήκαν στην Ιερουσαλήμ, δεν συμπεριφέρθηκαν ούτε ως ιππότες ούτε ως χριστιανοί. Κατάσφαξαν όλους τους μουσουλμάνους και διέπραξαν πολλές φρικαλεότητες. Το μίσος δεν στρεφόταν εναντίον μόνο των αλλοθρήσκων.  Στράφηκε, όπως και στην περίπτωση του Ισλάμ με τους σουνίτες και τους σιίτες, και εναντίον ετεροδόξων. Στην τέταρτη Σταυροφορία τα θύματα των Σταυροφόρων δεν ήταν οι «άπιστοι» μουσουλμάνοι στους Αγίους Τόπους, αλλά οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης. Όταν κυριεύθηκε η Κωνσταντινούπολη, ακολούθησε ένα πρωτοφανές όργιο βιασμών συλήσεων, φόνων και λεηλασιών Χαρακτηριστική, επίσης,   είναι η περίπτωση των δεκατριών Ορθοδόξων μοναχών της Καντάρας στην Κύπρο. Οι μοναχοί της Καντάρας, όπως και όλοι οι Ορθόδοξοι κληρικοί, χρησιμοποιούσαν κατά το μυστήριο της «θείας ευχαριστίας» ένζυμο άρτο. Οι Καθολικοί χρησιμοποιούσαν άζυμο άρτο. Γι’ αυτό το «αμάρτημα», οι μοναχοί αντιμετωπίστηκαν ως αιρετικοί. Ο ένας πέθανε στη φυλακή. Οι υπόλοιποι δέθηκαν πίσω από άλογα που τους έσερναν καθ’ όλο το μήκος της κοίτης του Πεδιαίου. Τελικά, στις 19 Μαΐου 1231 μισοπεθαμένοι οι μοναχοί ρίχτηκαν στην πυρά και κάηκαν. Στη σημερινή εποχή και κυρίως μετά την ισλαμική επανάσταση στο Ιράν το 1979 βλέπουμε έναν ανερχόμενο φονταμενταλιστικό ισλαμισμό με αποκορύφωμα την «ανασύσταση» του Χαλιφάτου στο σκοπούμενο «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Αλ Σαμ»,  με τα αρχικά ISIS. Οι νέοι τζιχανιστές, με τον οικονομικό πλούτο και τη στρατιωτική ισχύ που διαθέτουν αποτελούν μια πολύ σοβαρή απειλή    που στρέφεται όχι μόνο εναντίον των κοσμικών κυβερνήσεων μιας σειράς αραβικών χωρών αλλά και εναντίον των χωρών της Δύσης.

(Φιλελεύθερος, 31.8.2014)