Η πρώτη Ερευνητική Επιτροπή για τον Συνεργατισμό
Το 1980 είδαν το φως της δημοσιότητας διάφορες δραστηριότητες και ενέργειες του τότε Εφόρου Συνεργατικών Εταιρειών και Διοικητή της Συνεργατικής Ανάπτυξης, που προκάλεσαν την έντονη αντίδραση μεγάλου μέρους της πολιτικής ηγεσίας του τόπου αλλά και των ΜΜΕ.
Μελέτες και έρευνες, που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αποκάλυψαν τα σωστά ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν το τραγικό τέλος της δολοφονίας από τους Μπολσεβίκους του τελευταίου Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β΄ και της οικογένειάς του στις 17/7/1918 και διέλυσαν πολλούς μύθους γύρω από το θέμα.
Ο Ελ. Βενιζέλος και τα «Οκτωβριανά»
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όλες οι διεκδικήσεις της Ελλάδας επικεντρώνονταν σε ελληνικά εδάφη που κατείχε η ηττημένη Οθω¬μανική Αυτοκρατορία. Στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης ο Ελευθέριος Βενιζέλος έθεσε θέμα Β. Ηπείρου, Θράκης, νησιών, Κωνσταντινού-πολης και Μικράς Ασίας. Για να επιτύχει τους στόχους του, βασιζόταν στην Αγγλία, που τη θεωρού¬σε ως «τον ισχυρό και εκ παραδό¬σεως σύμμαχο».
Το μικρό ελληνικό κρατίδιο, που προέκυψε από τη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1830, ήταν πολύ κατώτερο των οραμάτων του έθνους των Ελλήνων. Το νεαρό κράτος θα χρειαστεί τον εθνικισμό – έννοια που έχει βάναυσα κακοποιηθεί τελευταία - ο οποίος θα εμβολιαστεί με το ιδεολόγημα και το όραμα της «Μεγάλης Ιδέας, για την απελευθέρωση των αλυτρώτων και την εδαφική του επέκταση. Με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, τα εδαφικά όρια του κράτους διπλασιάστηκαν, καθώς και ο πληθυσμός του.
Οι «Φάκελοι» και η ιστορική αλήθεια
Σε επίσημη τελετή στη Βουλή των Αντιπροσώπων παραδόθηκε, στις 14/7/2017, από τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Νίκο Βούρτση ο περιλάλητος «Φάκελος της Κύπρου». Το «άνοιγμα του Φακέλου», κατά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, «είναι ανεκπλήρωτο χρέος της Ελλάδας στον κυπριακό λαό».
Ο ενωτικός αγώνας και οι Τουρκοκύπριοι
Όταν την κατοχή της Κύπρου ανέλαβε η Μεγάλη Βρετανία το 1878, άρχισε να εκδηλώνεται η θέληση του κυπριακού ελληνισμού για την ένωση με την Ελλάδα. Ενώ οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων των δυο κοινοτήτων ήταν καλές στις πρώτες δεκαετίες της αγγλοκρατίας, στο πολιτικό τομέα και, κυρίως, σε θέματα που αφορούσαν την αλλαγή του αποικιακού καθεστώτος, υπήρχε πάντα μια αρνητική στάση από μέρους της τουρκοκυπριακής μειονότητας.
Η καταφρονημένη Δημοκρατία μας
Ετεροχρονισμένα γράφεται το παρόν άρθρο. Ενσυνείδητα άφησα να περάσουν οι ημέρες των πανηγυρισμών για τα πενηντάχρονα της Δημοκρατίας μας και των αντιδράσεων για τα όσα είπε ο Πρόεδρος Χριστόφιας για εισβολές των «ούτω καλουμένων μητέρων – πατρίδων», με την ελπίδα να διαβαστεί το άρθρο με νηφαλιότητα και κριτική σκέψη.
Μια αποτίμηση της «εξέγερσης» του 1931
Για το ιστορικό της «εξέγερσης» του 1931 και την πολιτική της διάσταση ασχολήθηκα σε τρεις Επιφυλλίδες μου, που φιλοξένησε ο «Φιλελεύθερος» πριν από 21 χρόνια, στις 19, 20 και 21 Οκτωβρίου 1989. Στο σημερινό άρθρο μου θα επιχειρήσω μια αποτίμηση αυτής της «εξέγερσης», που επηρέασε αποφασιστικά την πορεία του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για εθνική αποκατάσταση.
Ποιος θα μας γλιτώσει από τους «ιστορικούς»;
Η διαπίστωση της ιστορικής αλήθειας είναι έργο της επιστημονικής έρευνας. Η ιστορική αλήθεια που παρέχει η επιστήμη συμβάλλει αποφασιστικά στο να αποκτήσει ένας λαός την αυτογνωσία. Ένας λαός χωρίς αυτογνωσία δεν μπορεί να βαδίσει σταθερά στο μέλλον. Ένας λαός ο οποίος έχει ιστορική αυτογνωσία διαπνέεται και από υγιή πατριωτισμό.
Υποστηρίχθηκε από ορισμένους συγγραφείς πως οι Τουρκοκύπριοι κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν είναι γνήσιοι Τούρκοι, αλλά στην πραγματικότητα Έλληνες, που για διαφόρους λόγους πέρασαν στον ισλαμισμό. Αυτή τη θέση συναντά κανείς στα βιβλία των Αλέξης Αδ. Κύρου, Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, Αθήναι 1955 και του Κώστα Π. Κύρρη, Κύπρος, Τουρκία και Ελληνισμός, Θεσμοί, Δομές, Σχέσεις, Προβλήματα, Λευκωσία 1980.
Η απελευθέρωση της Ελλάδας: Μύθοι και Ιστορία
Η Ελληνική επανάσταση του 1821, που κατέληξε στην απελευθέρωση της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη δημιουργία του Ελληνικού κράτους, άρχισε στις 23 του Μάρτη στην Καλαμάτα και όχι στις 25 του Μάρτη στη Μονή της Αγίας Λαύρας από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, όπως λέγει ένας από τους πολλούς ιστορικούς μύθους.
Το πραξικόπημα, ο «Φάκελος» και τα ευτράπελα
Από τη μελέτη των όσων γράφτηκαν και γράφονται σχετικά με τα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 1974, εξάγεται ότι υπάρχουν ακόμη αρκετά από τα γεγονότα που περιβάλλουν την προπαρασκευή και εκτέλεση του πραξικοπήματος και, κυρίως, την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, που χρειάζονται διαλεύκανση.
Έχουν παρέρθει σαράντα χρόνια από τη μαύρη εκείνη ημέρα του πραξικοπήματος κατά την οποία είχε διαπραχθεί μια απροσμέτρητης έκτασης προδοσία σε βάρος της Κύπρου. Κανένας από τους αυτουργούς και συναυτουργούς του προδοτικού πραξικοπήματος δεν τιμωρήθηκε, είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο.
Ανεξίτηλα τα σημάδια της προδοσία
«Είκοσι χρόνια περιμέναμε αυτήν την ευκαιρία. Και μας την προσφέρατε με το πραξικόπημα πάνω σε ασημένιο δίσκο». Έτσι σκιαγράφησε ένας Τούρκος διπλωμάτης στον Δημήτρη Μπίτσιο την ευκαιρία που έδωσαν στην Τουρκία οι κατάπτυστοι προδότες που διενήργησαν το πραξικόπημα στις 15.7.1974. (Δημήτρης Μπίτσιος, «Φύλλα Ημερολογίου», Εκδόσεις Κολλάρος 1978, σελ. 49).
Η έκταση και η προέκταση της προδοσίας
Από τη μελέτη των όσων γράφτηκαν και γράφονται σχετικά με τα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 1974, εξάγεται ότι υπάρχουν ακόμη αρκετά από τα γεγονότα που περιβάλλουν την προπαρασκευή και εκτέλεση του πραξικοπήματος και της εισβολής και, κυρίως, την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, που χρειάζονται διαλεύκανση.
Τα σχέδια Άτσεσον και η πραξικοπηματική «Ένωση»
Στις συνομιλίες που είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον (24 και 25 Ιουνίου 1964) αποδέχτηκε την αμερικανική πρόταση για μεσολάβηση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Dean Acheson, που ήταν εκείνο τον καιρό σύμβουλος του Προέδρου Johnson γι θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Η Πενταμερής Διάσκεψη του Λονδίνου το 1964
Οι διακοινοτικές συγκρούσεις οδήγησαν στην βρετανική ανάμιξη και στη χάραξη της «πράσινης γραμμής» στις 30 Δεκεμβρίου 1963 από τον στρατηγό Γιανγκ, αρχηγό των βρετανικών δυνάμεων, που ανέλαβε ειρηνευτικό ρόλο με συμφωνία των τριών Εγγυητριών Δυνάμεων.
Τα αίτια της πτώσης του Βυζαντίου
Στις 29 Μαΐου 1453 τα στρατεύματα του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. «Εάλω η Πόλις» (κατακτήθηκε η Πόλη), όπως αναφέρει ο Γ. Σφραντζής (Χρονικό, Γ. 64).
Πως διασώθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στη Γενεύη
Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν ο πρωταρχικός στόχος της Τουρκίας όταν εισέβαλε στην Κύπρο του 1974. Το επεδίωξε, κατά τρόπο ασφυκτικά πιεστικό, στη διάσκεψη της Γενεύης, που ακολούθησε την πρώτη φάση της τούρκικης εισβολής, τον Αττίλα Ι.
Το χρονικό της καταστροφικής πορείας του Κυπριακού
Σε όσους παρακολουθούν και μελετούν με σοβαρότητα τις εξελίξεις στο Κυπριακό, δεν ήταν έκπληξη η πρόσφατη δήλωση του γ. γ. του Ο.Η.Ε ότι «ατυχώς οι διαπραγματεύσεις ανεστάλησαν εξ αιτίας της αλλαγής κυβέρνησης στην ελληνοκυπριακή κοινότητα της Κύπρου». Οι δικαιολογίες που δόθηκαν δεν ήταν πειστικές.
Η γένεση του Ελληνικού κράτους
Ένα ερώτημα που τίθεται συχνά και σήμερα και που προσπαθούν οι ιστορικοί να απαντήσουν είναι ποια σχέση είχαν τα σχέδια και οι αντιλήψεις των Φιλικών με την τελική διαμόρφωση των επαναστατικών γεγονότων στην κυρίως Eλλάδα και τα οποία, τελικά, οδήγησαν στην ίδρυση του ανεξάρτητου νεοελληνικού κρατιδίου.
Αποτίμηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
Όσοι επιχειρούν να αποτιμήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα, όπως και κάθε ιστορικό γεγονός, θα πρέπει να έχουν κατά νουν ότι ποτέ δεν πρέπει να «διαβάζουμε» την ιστορία με τα γυαλιά του σήμερα. Εκ των υστέρων, όταν ξέρει κανείς τι έγινε, είναι εύκολο να κάμει κριτική και να αποφαίνεται «από καθέδρας» ποιος έπρεπε να ήταν στη δεδομένη χρονική περίοδο ο χειρισμός του Κυπριακού.
Επέτειοι και ιστορική αυτογνωσία
Όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για τις δυο εθνικές μας επετείους, που γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες. Σκοπός αυτών των εορτασμών, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι να εμφυσήσουν στον λαό εθνική έξαρση και ανάταση για να ενδυναμώσουν το φρόνημά του.
Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄
Γράφοντας το παρόν άρθρο δεν έχω πρόθεση να έρθω, με οποιαδήποτε τρόπο, σε αντιπαράθεση με τον κ. Παναγιώτη Α. Λαμπίτση και να αντικρούσω τα όσα έγραψε την περασμένη Κυριακή στο άρθρο του στην «Κ» με τίτλο «10 Απριλίου» αναφορικά με το βάρβαρο απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.
Τουρκία: Από τις γενοκτονίες στο κράτος
Το παρόν άρθρο γράφεται με την ευκαιρία της επετείου, αυτές τις μέρες, της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους. Η δολοφονική εκστρατεία εναντίον των Αρμενίων μεταξύ των ετών 1915 και 1918, ήταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να οδηγήσει τον τότε Αμερικανό πρόξενο στη Σμύρνη να δηλώνει ότι «από την άποψη της προμελέτης και της διάρκειας της φρίκης, και από την άποψη της έκτασης της, ξεπέρασε οτιδήποτε έχει συμβεί ως τώρα στην παγκόσμια Ιστορία».
Εκκλησία: «εθναρχικός» ρόλος και πολιτική
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Β΄ εξαπέλυσε και πάλιν, με τη πασχαλινή του εγκύκλιο και τη συνέντευξη του στο “Skay”, επίθεση κατά της πολιτικής ηγεσίας του τόπου για τους χειρισμούς της στο Κυπριακό.